ဦးတည္ရာေပ်ာက္သြားေသာ . . ပိေတာက္မ်ား

လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လို႔မျမင္ႏိုင္တဲ့ ႏွလုံးသားရဲ့ ဟိုအေ၀းမွာ . . သူမခ်စ္သူ ေနထုိင္တဲ့ ၿမိဳ႕ေလး ရွိမယ္ . .။ ထင္းရူးနဲ႔ ယူကလစ္နံ႔ေတြေရာေနတဲ့ ေလေျပကိုသူရွဴရႈိက္ျဖစ္တဲ့အခါ . . သူမလဲ ဒီေလေျပရနံ႔မ်ဳိးကို သိပ္ျမတ္ႏိုးပါလားလို႔ တစ္ခါတစ္ေလေတာင္ သူေတြးျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူမ . . သူ႔ကို အဲဒီအေၾကာင္း မေျပာျပဖူးခဲ့ဘူးေလ ။

ခ်စ္သူ႔ေတာင္ေပၚေဒသေလးမွာ ခ်ယ္ရီေတြေ၀သလို . . သူမရဲ့ေနရာေလးမွာလဲ မေန႔က ပိေတာက္ေတြပြင့္ၾကတယ္။ လမ္းေဘး၀ဲယာက ပိေတာက္ပင္ေတြဆုိတာ . . ၀ါခဲေနေအာင္ပြင့္ၾကၿပီး . . အရြက္စိမ္းေတြေတာင္ ေပ်ာက္လုျဖစ္ရတယ္။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ေလေျပမွာ . . ပိေတာက္နံ႔နဲ႔သင္းေနတဲ့ ေန႔ေတြ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့ . . ဘာရယ္မဟုတ္ သူ႔ကို ေအာက္ေမ့တယ္။ ေလေျပအေ၀့မွာ တဖြဲဖြဲေၾကြက်ေနတဲ့ ပိေတာက္ပြင့္ဖတ္ေတြခင္းတဲ့လမ္းမွာအတူတူ သူတို႔ တစ္ခါမွ မေလွ်ာက္ခဲ့ၾကဖူးဘူး။ ပန္းပြင့္ဖတ္ေလးေတြ ေ၀့၀ဲက်လာပုံက အပင္ေပၚမွာ အပြင့္ေလးေတြ ကုန္မ်ားကုန္သြားေတာ့မလားလို႔ စိတ္ပူမိခ်င္စရာလဲေကာင္း . . ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္စရာလဲေကာင္းတာမို႔ . . လြမ္းဆြတ္ တမ္းတစိတ္ေတြကို ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာမွာေျခြခ်ဖို႔ သူမ ႏွေျမွာတသ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။

ဒီႏွစ္ သႀကၤန္မွာ ပိေတာက္ေတြသိပ္မပြင့္ခဲ့ရလို႔ ထင္ပါရဲ့ . . ေနာက္ဆုံးလက္က်န္ပိေတာက္ေတြ အစြမ္းကုန္ပြင့္ေနလုိက္ၾကတာ . . အဖူးအငုံမက်န္သေလာက္နီးပါးပဲ ။ သူျမင္ရင္ေရာ ေပ်ာ္မွာပဲလား . . ။ အေဆြးဓါတ္ခံနဲ႔မို႔မ်ား . . ပိေတာက္ပြင့္တဲ့ရက္က သူမအတြက္ ကဗ်ာသိပ္ဆန္ေနတာလား မေျပာတတ္ေပမယ့္ . . ဒီလုိခံစားႏိုင္တဲ့ ႏွလုံးသားကိုပဲ ေက်နပ္ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ သူမရဲ့ ကမၻာႀကီး . . သူမရဲ့ ရန္ကုန္ . . သူမ သြားေနက်လမ္းကေလး သိပ္လွတာပဲ ။ သိပ္လွတာပဲ . . သိပ္လွတာပဲလို႔ သူမေျပာျပခ်င္မိတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။

သူမရဲ့ခ်စ္သူ . . သူမခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ . .  သူမခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြကိုေပါ့ . .။ ဒါေပမယ့္ . . အဲဒါေတြလုိက္ေျပာျပေနရင္ ဒါေလးကိုမ်ား တခမ္းတနားခံစားေနေသးတယ္ဆိုၿပီး . . သူမကို အရူးေကာင္လို႔ ၀ိုင္းေျပာၾကမလားမသိ ။ တကယ္ေတာ့ . . ေျပာျပခ်င္တယ္ဆိုတာကလဲ . . တုန္႔ျပန္မယ့္ Response တစ္ခုခုျပန္လိုခ်င္တာထက္ သူမေတြ႔တဲ့ျမင္ကြင္းေလး . . သူမရတဲ့ Feeling ေလးကို ၾကည္ႏူးေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေပးသိခ်င္တာေလးတစ္ခုပါပဲ ။ ဒါေပမယ့္ . . ဒီအေတြးနဲ႔တစ္ဆက္တည္းမွာ . . သူမခ်စ္တဲ့သူနဲ႔  အဆက္အသြယ္မလုပ္ျဖစ္တာ . . အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီပဲလို႔ သူမဖာသာ ရွာေတြ႔တယ္။ ေနာက္ . . ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ့ အေကာင့္ သူမမွာမွမရွိဘဲ ။ အင္းေလ . . သူတို႔အေကာင့္ရွိေတာ့ေကာ သူမလို ငတုံးငအက ဘာသြားေျပာတတ္မွာလဲ ။ သူ႔ကဗ်ာက ဘယ္လိုစာသားနဲ႔ ဘယ္လိုခံစားမႈနဲ႔ ဘယ္လိုအေရးအသားနဲ႔ ဘယ္လိုအဆင့္ျမင့္တာလို႔ မခ်ီးမြမ္းတတ္ေပါင္ ။ “ခင္ဗ်ားကဗ်ာေတြကို ႀကိဳက္တယ္ဗ် ” ဆိုတာတစ္ခုက သူမေျပာတတ္တဲ့ အစြမ္းကုန္ပဲ ထင္ပါရဲ့ ။ အေကာင့္ရွိရွိ မရွိရွိ သူတို႔ကဗ်ာေတြေရးထုတ္ေနၾကတာကိုပဲ အေသအလဲ ေက်းဇူးတင္ေနမိတတ္တာကမွ သူမအစစ္။ ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ကို ခ်စ္မိသြားရင္ အူထဲမွာယားလာသလိုလုိ . . ကလိကလိခံစားမႈမ်ဳိးနဲ႔ က်ိတိက်က္တက္ေပ်ာ္သြားရတာေလးကို သူမဖာသာ ေက်နပ္ေနေတာ့တာ။

သူမေသသြားခဲ့တဲ့အခါ . . Dead body လွဴသလိုမ်ဳိး . . သူမရဲ့ႏွလုံးသားကိုလဲ ကဗ်ာတကၠသိုလ္ရဲ့ ႏွလုံးသားအလွဴခံဌာနမွာ သုေတသနျပဳဖို႔ လွဴခဲ့ရ ေကာင္းမလား ။ သူမႏွလုံးသားကို အစိပ္စိပ္မႊာမႊာ စိပ္ျဖာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ခံစားထားမိတဲ့ ကဗ်ာအေတြးေတြ . . ေရးျဖစ္ခဲ့တာေတြနဲ႔ ေရးမတတ္ခဲ့တာေတြ . . ခံစားမႈကို အေရးအသားလိုက္မမီခဲ့တဲ့ သူမရဲ့အားနည္းခ်က္ေတြအေၾကာင္း က်န္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာစိတ္၀င္စားသူေတြ သူမလိုမျဖစ္ေအာင္ သူမႏွလုံးသားအေဟာင္းႀကီးက ျပေပးႏိုင္မလားလို႔ တစ္ခါတစ္ေလေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာလဲရွိရဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေတြတုိးတက္ဖို႔ ရုပ္၀တၳဳႏွလုံးသားႀကီးက ဘာသြားသုံးစားလို႔ရပါ့မလဲ ေနာ္ . .။

စစတုန္းက . . ခ်စ္သူနဲ႔ သူမရဲ့ အပိတ္လိုက္ျခားထားတဲ့ အကြာအေ၀း(ခရီးမိုင္ မဟုတ္ပါ) အေၾကာင္း ေရးမယ္စိတ္ကူးထားတာ . . ဘယ္လိုကဘယ္လို စကားလမ္းေၾကာင္းေတြ ေခ်ာ္ကုန္ပါလိမ့္ ။
စိတ္ခံစားမႈကလဲ ခဏခ်င္းေျပာင္းေနတာ . . သေ၀ထုိးနဲ႔ န ငယ္နဲ႔ၾကားမွာေတာင္ . . သေ၀ထုိး ခံစားမႈနဲ႔ နငယ္ခံစားမႈမတူျပန္ဘူး . . ။
 ကဲ . . ဒီေတာ့ သူမေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ၿဗဲရမ္းရမ္းျဖစ္သြားတာ ဘယ္ဆန္းပါေတာ့မတုန္း ။

မေန႔က ပိေတာက္လက္က်န္ေတြ  ဒီေန႔လဲ ထပ္ေတြ႕ရေသးတယ္။ ဒီေန႔ပြင့္မယ္ဆို . . အတူတူပြင့္မယ္လို႔ ပိေတာက္ပင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလုံးလုံး တုိင္တုိင္ပင္ပင္ရွိၾကတာကလဲ အံ့ၾသစရာ။ သဘာ၀ပဲဆိုရင္လဲ အဲဒီသဘာ၀ကို သူမကေတာ့ အံ့ၾသ၀မ္းသာတာပဲ ။  အဲလို ႏွလုံးသားခ်င္းနီးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ဳိး . . ခ်စ္သူမ်ဳိး . . သူမမွာမွ မရွိတာကြယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ ပိေတာက္ပန္းေတြအမ်ားႀကီး သူမ မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ယူလာခဲ့ၿပီး စားပြဲေပၚမွာ တင္ေပးထားခဲ့တယ္။ ပန္းေတြျမင္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လာယူၾကတဲ့သူေတြရဲ့ အၿပဳံးကိုၾကည့္ၿပီး သူမကျပန္ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္ . . ။ “ ပန္းေတြ မင္းယူလာတာလား  ” ဆိုတဲ့ စကားသံကို . . “ ဟုတ္တယ္ . . မင္းလုိခ်င္ ယူလုိ႔ရပါတယ္” လို႔  ၀မ္းသာစြာျပန္ေျပာတုန္း . . “ ဒီပန္းအနံ႔ကို မခံႏိုင္ဘူး . . တျခားမွာ ေျပာင္းထားေပးလို႔ရမလား” ဆိုတဲ့ စကားသံဆီမွာ . . သူမ ႏွလုံးသားေတြ ရုတ္တရက္ ၀ုန္းကနဲ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းသြားၾကတယ္။ အင္း . . ဒါလဲ . . သူ႔Right ပဲေလလို႔ ေတြးေပးလုိက္ၿပီး . . “ ေဆာရီး ” ဆိုတာပဲ ျပန္ေျပာလုိက္ေပမယ့္ တကယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူမလဲ . . အဲလိုလူမ်ဳိးေတြကို သိပ္ sensitiveျဖစ္တတ္လို႔ တျခားမွာ သြားထိုင္ေပးလုိ႔ရမလား ..  ထိုင္စရာေတြေပါတာပဲလို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာပစ္ေနမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါက သူမတို႔အတြက္ ရွားပါးလြန္းတဲ့ တစ္ႏွစ္မွာရက္သိပ္မရွိတဲ့ ပိေတာက္ပြင့္တဲ့ေန႔ေလ ။ သူမ စီးထားမိတဲ့ ဟန္ေဆာင္ခ်ဳိသာျခင္းဖိနပ္က သူမနဲ႔ အံ၀င္ဂြင္က် မရွိလွတာကို သတိထားမိတာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာခဲ့ၿပီ။ ဖိနပ္ေပါက္လြန္းလို႔  . . သူမစိတ္ေျခေထာက္လဲ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္ရတာ မ်ားၿပီေလ ။

ဒီလိုနဲ႔ ေနေစာင္းတဲ့အခါ . . ပိေတာက္လမ္းက ျဖတ္ၿပီး . .ျပန္လာတယ္ . . သူမ နားထဲမွာ ၀င္းဦးရဲ့ ပိေတာက္ရိပ္၀ယ္ သီခ်င္းထဲက
“ ေလယူရာ တလႊင့္လႊင့္
ပိေတာက္ပြင့္ကေလးေရ
ခ်စ္ေဖာ္နဲ႔ လြဲရလုိ႔ အသည္းနာေသး  . .
ကပိုကရို မေပ်ာက္စိတ္ . .
ငိုမလို တစ္ေယာက္မအိပ္
အို . .အိုး . .  ပိေတာက္ရိပ္၀ယ္ ” . .  ဆိုတာေလး ၾကားေယာင္ေနမိတယ္ . . ။

ကတၱရာလမ္းေပၚေၾကြေနတဲ့ ပိေတာက္ပြင့္ဖတ္၀ါေလးေတြ အရွိန္ျပင္းလွတဲ့ လုိင္းကားေတြ ျဖတ္အသြားမွာ ခုန္လိုက္ၾကတာမို႔ ေပ်ာ္ေနတာမ်ားလား . . ဒါမွမဟုတ္ . . ေျမမွာ မေနခ်င္ဘဲ ပိေတာက္ကိုင္းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ့ အညွာေလးေတြဆီကို ျပန္သြားဖို႔ အားထုတ္ေနတာလားလို႔ . . . ေတြးရင္း . . ေနာက္ထပ္ . . “ အလွထူး . . လတန္ခူးေရာက္ရင္ျဖင့္ ျမဖူးခိုင္ေရႊ၀ါ . . ၀င္းပပ ပိေတာက္ပန္းေလးမ်ား . . မင္းထံပို႔မွာ အမွန္မေသြ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုိဒ္  ခပ္တုိးတိုးညည္းလုိက္မိေသးတယ္  . . ။    ။

ခေရငယ္(၂၉.၄.၂၀၁၁)